Busreis op z'n Afrikaans (*^@#$*(&^%$&*@%$^(@*

De bovenstaande titel dekt de gehele inhoud van het verhaal dubbel en dwars. Laat ik bij het begin beginnen. na een aantal dagen op het eilandje Zanzibar gespendeerd te hebben, werd het tijd om onze reis voort te zetten met de boot (van het eiland naar het vaste land) en dan met de bus van Dar-Es-Salaam naar Arusha in het noorden van Tanzania. Dat is het doel van de dag.

Omdat we op deze dag heel lang onderweg zouden zijn, hadden we besloten om de eerste boot van de dag te nemen en dat is een snelle. Met 1,5 uur zou (ja je leest het goed zou,..) hij aan de overzijde zijn. Afgezien van het feit dat we op tijd vertrokken 07h00 stond ons horloge '1.5hr' later op 09h30. Onderweg op de open zee, stukje van 80km, kwam ik er wederom achter dat ik niet helemaal gebouwd ben voor leven op zee. Gelukkig zag Ilse naat me ook enigszins groen en geel, dus was blij met een medestander. Zonder echt over te geven kwamen we aan in de haven van dar-Es-Salaam. Hier begrepen we dat de laatste bus naar Arusha om 10h00 zou vertrekken.

Voordat we uit de gate van de haven waren werden we al belaagd door tal vanm taxichauffeurs die allemaal achter ons geld aan zaten. Afgezien van de ze allemaal niet achter ons aan zitten, special price hebben, precies weten wat we nodig hebben en de een nog harder aan je trekt dan een ander rekenen ze allemaal Mzungu (blanken) prijzen. Dat wil zeggen de hoofdprijs X 4.

Voor een in onze ogen redelijke prijs werden we naar het busstation buiten de stad gebracht met enige vorm van haast. het was 09h30 toen we van de boot afgingen en de bus naar Arusha 700km verder om 10h00 zou gaan. In plaats van 1 taxi chauffeur hadden we erin eens twe,... Nou 1 ding, zo hollander als ik ben, geen extra geld. Anders ga ik wel lopen :)

De tweede taxichauffeur gedroeg zich als een soort ongevraagde gids en wist welke bus naar Arusha ging. en daar had hij wel gelijk in. Op het busstation eerst kaartjes kopen terwijl we van alle kanten belaagd werden door mensen van verschillende busmaatschappijen. Fresh Coach was de gelukkige maatschappij om het geld van deze Mzungu's te incasseren. Voor 18Euro (28.000TSH) p.p. gingen we op de bus. Vertrek 10h15. De bus was pas half vol toen wij erin kwamen, en je hij is te doorzichtig maar we gingen mooi niet weg. Vertrektijd uitgesteld naar 10h30, 11h00 etc tot uiteindelijk 12h00.

Toen de bus eindelijk een soort van op het punt van vertrekken stond, blokkeerde een andere bus de weg. De onderlinge busmaatschappijen voeren een soort onderlinge strijd. niet alleen wie met de meest oude ragbakken kan scheuren van A naar B, maar ook wie de meeste herrie maakt. Dus staan de buschauffeurs als een stelletje pubers op het busstation te gassen met die bus en enorme dieselwolken naar de klanten te blazen. Een lokkertje!

Nadat we de eerste 50 meter hadden afgelegd, stond de bus weer stil. Deze keer voor een 30tal minuten, tot dat er een andere bus naast ons kwam staan. Een mogelijk nog oudere ragbak. Tja onze bus was kapot, dus we moesten wel overstappen op de andere bus.

En korte impressie van de 2e bus. De linker buitenspiegel hing erbij als een kerstbal. Het inerieur was uit 1970 en totaal afgeleefd en waarschijnlijk was dit nu de 3e eigenaar die er niets aan heeft gedaan. Zodat als je op een stoel ging zitten niet heel raar opgekeken moest worden als je dan ook de armleuning op je schoot lag. De vloer bestond uit aanelkaar gelaste platen zonder bekledeing. Hier en daar een extra plaat in het gang pad over oude gaten heen. wat niet wegnam, dat we vanaf onze stoelen zo door de vloer op de weg konden kijken. De buitenkant van de bus was van blik. En als iemand op de zijkant van de wagen tikte, bewoog mn stoel mee... Verder ontbrak het aan schroefjes die mn stoel verankerde. Daardoor had ik een luxe versie gekregen die kon schommelen. Het raam naast Jordy en Ilse zat met nog enkele (en dat is geen grapje) klinknagel vast in de sponning. dit gaf een extra dimensie aan het rijden met ramen open, want het leek erop alsof we het elk moment konden verliezen. De rugleuning van de stoelen stond naar achter zodat je met je knieen de persoon voor je een rugmassage gaf. En het rechtopzetten van de stoel? Stuk,.. De vering in de stoelen leken op de spiraal veren in oude matrassen. Bij elke hobbel die we namen, werden we gelanceerd. Gordels? Nee die waren er niet, evenals nooduitgangen, reddingsvesten of TV's.

Na een oponthoud van 2,5uur gingen we dan eindelijk echt op pad. De snelbus (weinig stops) bleek een illusie te zijn. In de meest kleine gehuchtjes werden we getrakteerd op een stop. De verkopers zagen dan kans om hun spullen te verkopen door de ramen met mensen in de bus. Zo is er vanalles te koop, zoals drinken, eten, beltegoed etc. We hadden er een hardhoofd in dat de aangegevn reistijd van 7uur haalbaar was in dit tempo. Nouja de bus reed wel stevig door op de 2baanswegen (zoals de 80km/h provinciale wegen in NLD), maar compenseerde dat met een grote hoeveelheid stops. Elke keer gingen er een aantal mensen uit, en kwamen er nog  meer bij.

Het is prima mogelijk om niet alleen op stoelen, maar ook in het gangpad mensen te stallen. Ze hebben er hier zelfs speciale krukjes voor. Zodoende kwam het dat echt heel de bus vol zat.

Via alle stoffige wegen kropen we langzaam maar zeker van Dar-Es-Salaam richting Arusha. De auto's bussen etc hebben hier geen roetfilters en dat is te merken oo. Naast al het gebruikelijke stof waar we hie rinmiddels aan gewend zijn (wat binnenkwam via de ramen en gaten in de bodem van de bus) kleurde de roet de personen in de bus ook nog een tint donkerder. Zelf zag ik er na de rit uit als een soort mijnwerker.

Hoe langer we in de bus zaten, en wederom genoten van het schitterende uitzicht, begonnen de Afrikanen zich in de bus vreemder te gedragen. Zo is het bellen met luidspreker en nog harder terug schreeuwen in de telefoon hier een favouriet. Tijdens een stop bij een benzinestation brak echter mijn klop. Het klonk naar druppelent benzine van de pomp of slang. Dus wij keken uit het raam, en zien een straal vanuit het raampje achterons zo op de grond naast de bus kletteren. Is iemand gewoon uit het raam aan het zeiken (sorry een ander woord heb ik hier niet voor).

De snelheid van de bus, lag een stuk hoger dan van de meeste auto's hier. Die hebben we dan ook ingehaald. De bussen staan hier bekend om het scheuren en ik was dan ook blij dat ik er uiteindelijk uit was. Volgens mij proberen ze de lage kwaaliteit van de bussen te compenseren door snelheid o.i.d. Ik ben iig blij dat er niets echt fout is gegaan, want hie rwil ik zeker niet opgenomen wordne in een ziekenhuis (als die er al is). Met alle (bijna) losse onderdelen in de bus, rammelde alles aan alle kanten. Een normaal gesprek was bijna niet mogelijk.

Verder heb ik even een Tanzaniaans tel nr. Niet egtreurd je kan gewoon naar mn NLD nr smssen. De betrouwbaarheid van het Tanzaniaanse simkaartje is nogal laag,...

Ik snap nu pas echt, waarom Afrika nog steeds verre van ontwikkeld is. Met afspraken die mensen niet na komen, corrupte agenten op straat en mensen die niet een stapje harder kunnen lopen kan je ook niet een stap voorwaarts maken zoals wij gewend zijn. Dit is echt nog een bananen republiek.

Morgen ga ik opzoek naar de wilde beestje voor 5 dagen in de Serengeti andere parken rondom Arusha.